Sentymentalnie - bajki z dzieciństwa - cz.1

Ostatnio pisałem artykuł do pewnego portalu filmowego odnośnie jakości polskiego dubbingu w filmach i naszła mnie refleksja odnośnie bajek. Na szczęście /albo na nieszczęście/ nie posiadam jeszcze dzieci, ale taka myśl mnie naszła: na czym one teraz miałyby się niby wychowywać? Na bajkach z Cartoon Network, na MTV? Gdzie te bajki ze starych czasów, bajki na których np. ja się wychowałem? Nie ma już tego i nie będzie. Wszystko zeszło na psy. Mam prawie 30 lat i wciąż wzrusza mnie "Król Lew". Mam do tej produkcji ogromny sentyment i mogę ją oglądać w nieskończoność. A nasze dzieci? Co powiedzą na takie coś w dobie obecnych technologii? Zapewne byłyby zniesmaczone brakiem efektów 3D itp. bajerów...

A przecież nie o "wizual" w bajkach chodzi, tylko o przesłanie.

Ahh, starzeję się chyba... Ale czyż to nie jest piękne i czy nie przywołuje wspomnień? Ja się na takich bajkach wychowałem i do dziś pomimo wieku darzę je ogromnym sentymentem.

P. S. Poza tym, jako cholerny kinomaniak obejrzałem w życiu tysiące filmów i mam swoje "za" i "przeciw" odnośnie każdej produkcji. I jeśli chodzi np. o NAJPIĘKNIEJSZĄ miłosną scenę w historii kina, to dałbym właśnie na pierwszym miejscu scenę z bajki - z "Króla Lwa" - scenę, gdy Simba przekomarza się z Nalą. Nie wiem jak spece z Disneya to zrobili, ale ta krótka scena po prostu zwala mnie z nóg... Artyzm w najczystsztej postaci... Zaraz potem "Million Dollar Hotel" i scena przy oknie, ale mimo wszystko "bajeczka" Disneya rządzi!

Obejrzenie z dźwiękiem obowiązkowe, chwyta za serce no i jakie przesłanie... takie właśnie powinny być wciąż bajki dla dzieci:

Król Lew:

 Pocahontas:

Kapitan Planeta
Świetne ekologiczne przesłanie, coś pięknego, a film (intro) poniżej zawsze wywoływał u mnie carki.

Bonus 2 - "Can You Feel The Love Thonight" w oryginale - Elton John